Een persoonlijke, herkenbare klank. Als het ware iemands handtekening in klank. Bij het spreken gaat het om iemands herkenbare stem. In muziek gaat het om iemands persoonlijke klank.
Sound, klank, geluid, toon, wat is wat?
Analytisch gesteld gaat het om het klinkend resultaat, dus wat je hoort. Maar als je goed nadenkt over wat er voor muziek allemaal nodig is om tot klinken te komen, dan begrijp je meteen waarom er zoveel verschillen kunnen zijn, zelfs tussen verschillende bespelers van letterlijk hetzelfde instrument.
Soundkwaliteit
De kwaliteit van iemands ‘sound’, van een instrument of een heel orkest, is lastiger om te beoordelen. Het is voor ons wel het ultieme criterium geworden om een muzikaal resultaat extra te kunnen waarderen. Wist je bijv. dat:
- Er musici zijn die je (net als anderen aan hun stem) binnen 10 seconden kunt herkennen aan hun sound?
- Vrijwel elk uitvoerend musicus zijn hele leven op zoek blijft naar zijn of haar ultieme geluid?
- Er is gecomponeerd voor met name genoemde musici vanwege hun direct herkenbare bijdrage aan het geheel?
- De computer niets aan kan met een ‘eigen sound’?
Klank kan altijd beter
De sound kan dus altijd beter en dat is voor iedereen die muziek maakt het ultieme streven:
- of je een instrument bouwt
- of zelf bespeelt
- of je het gebruikt in een groep
- of je componeert voor een groep musici
altijd speelt daarbij de vraag: hoe klinkt het en hoe kan het beter?
Vanwege dit grote belang van een herkenbare ‘klank’ in klinkende muziek hebben we ons daar ook extra in verdiept en kennen we inmiddels veel voorbeelden van waar de sound een extra muzikale waarde oplevert.
Waar zijn de ‘jonge honden’?
Er zijn niet veel jonge musici met een signature sound. Dat komt volgens ons door de manier van opleiden. Vroeger gingen alleen klassieke musici naar een conservatorium om zich volledig in te passen in het klassieke klankideaal. Anderen ontwikkelden een ‘eigen sound’, die geen enkele klassieke musicus kon evenaren. Tegenwoordig is echter elke conservatoriumstudent, ongeacht de muziekrichting, heel bekwaam in theorie en techniek, maar zonder persoonlijk geluid. Dat wordt er als het ware uitgemasseerd. De meeste musici die wel naar een eigen klank streven hebben het conservatorium vroegtijdig verlaten of zijn daar nooit student geweest.
Voorbeelden hiervan zijn in Nederland Colin Benders (alias Kyteman) en Oene van Geel. Hopelijk bereiken zij op deze ‘eigenzinnige’ manier wel hun Signature Sound.